Oni zginęli w katastrofie smoleńskiej. Wcześniej byli w Grudziądzu w ważnych dla nas chwilach [archiwalne zdjęcia]

W 14. rocznicę katastrofy smoleńskiej przypominamy archiwalny artykuł "Gazety Pomorskiej" z 14 kwietnia 2010 roku, w którym wspominamy zmarłych, którzy byli związani z Grudziądzem. Zapraszamy do lektury.

- To była pierwsza w Grudziądzu, po 70 latach, wizyta urzędującego prezydenta RP i zapamiętałem ją bardzo dobrze - były prezydent miasta Andrzej Wiśniewski wspomina jesień roku 2006, kiedy to Lech Kaczyński wziął udział w odsłonięciu Pomnika "Solidarności".

Andrzej Wiśniewski dodawał: - Poprzednio w Grudziądzu był w 1935 roku prezydent Ignacy Mościcki. Na obchody 25-lecia "Solidarności", przyjechała do nas, wraz z Lechem Kaczyńskim, Anna Walentynowicz. Była jedną z osób odsłaniających pomnik.

Wszyscy przeszli wówczas pieszo odcinek od Ratusza do pomnika. Mieszkańcy licznie wylegli na Starówkę, na spotkanie z Prezydentem RP. Okazywali mu wiele sympatii, pozdrawiali.

- Później, w Ratuszu, Lech Kaczyński dzielił się wrażeniami. Był wyraźnie zaskoczony tak ciepłym przyjęciem przez grudziądzan - wspomina Andrzej Wiśniewski. - Powiedział, że powinien częściej jeździć "w Polskę" i spotykać się ze zwykłymi mieszkańcami. Mówił też, że w czasach jego działalności w "Solidarności" często jeździł ze stolicy do Gdańska i z powrotem, przez Grudziądz. Ja z kolei cieszyłem się, że mieszkańcy stanęli wtedy na wysokości zadania. Bo wielu dopiero teraz zdało sobie sprawę, kogo straciliśmy. To był mój prezydent od początku. Na niego głosowałem i twierdzę, że bardzo dobrze wywiązywał się ze swoich obowiązków. Obdarzony był niesamowitym instynktem państwowotwórczym.

W październiku 2006 roku jedną z osób odsłaniających pomnik NSZZ "Solidarność", przy ul. Wybickiego w Grudziądzu była Anna Walentynowicz, działaczka społeczna, opozycjonistka w czasach PRL, działaczka Wolnych Związków Zawodowych oraz współzałożycielka NSZZ „Solidarność”.

Za działalność związkową Anna Walentynowicz została osadzona w grudziądzkim zakładzie karnym i przebywała w nim od 26 października 1982 roku do 30 marca 1983 roku.

- Skromny, ciepły i serdeczny, a zarazem dostojny mąż stanu - Ryszarda Kaczorowskiego wspomina Karola Skowrońska, prezes Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej. - Wyróżniony przez nas honorową odznaką Fundacji. W 2003 roku na zjeździe był z gen. Stanisławem Nałęcz-Komornickim, kanclerzem Orderu Wojennego Virtuti Militari. Obaj zginęli w katastrofie w Smoleńsku. Także osobisty ochroniarz BOR Ryszarda Kaczorowskiego - Artur Francuz, który z nim przyjeżdżał do Grudziądza. Również minister Janusz Krupski, dyrektor Urzędu ds. Kombatantów - gość naszego zjazdu. To zbyt długa, tragiczna lista...

Brat Ryszarda Kaczorowskiego był kawalerzystą 1. Pułku Ułanów Krechowieckich.

Grudziądzką nagrodę Janusz Zakrzeński odebrał w listopadzie 2009 roku.

- To największa, najważniejsza moja nagroda. Będę robił wszystko, aby cała Polska, cały świat dowiedziały się, że tu, w Grudziądzu jest taka nagroda - zapewniał wtedy Jerzy Zakrzeński.

Był z nim w Grudziądzu szef kancelarii prezydenta RP Władysław Stasiak. Tak chwalił laureata: - To człowiek, który potrafi integrować, ożywić weteranów oraz harcerską młodzież.- Jeśli mamy być dumni z nowoczesności, to nie da się jej zrodzić bez takich postaci jak Janusz Zakrzeński!

10 kwietnia 2010 roku zarówno Zakrzeński, jak i Stasiak zginęli w Smoleńsku.

- Wszystkich nas w sobotni poranek przeraziła wiadomość, że prezydent Polski, jego żona i najważniejsze osoby w państwie nie żyją. Wśród ofiar są ci, którzy byli z nami, w Grudziądzu. I są nam bliscy - mówił w Farze, na mszy św. poświęconej ofiarom tragedii w Smoleńsku ks. infułat Tadeusz Nowicki.

Ks. Nowicki wyliczał: - Odwiedził Grudziądz Lech Kaczyński, a jeszcze nie tak dawno aktor Janusz Zakrzeński, by odebrać nagrodę im. Pasierba. Był z nim szef kancelarii prezydenta RP Władysław Stasiak. W Grudziądzu gościł również ks. biskup gen. Tadeusz Płoski. Wzięli udział w ważnych wydarzeniach naszego miasta. Pamiętamy ich. Zginęli w drodze - do Katynia, by oddać cześć pomordowanym przed 70 laty polskim oficerom. I oddali im hołd najwyższy: życie.